een gruweldicht

nog even blubberen in koud vlees

door een deur die scheurt in welvertrouwen
moet opbouwen het sneeuwende hart
hij beziet de boeken in geel en een spuugbeeld
met voeten zwart als leer ligt hij daar
likdoorns te groeven en hamertenen
bedienen nimmer de benen in snaar

hij vindt het wel weer de houten lepel
klem in stalen kaken ze strekken strak
in blauwe pezen met spul dat braakt
zuur gezicht met varkenskijkers op
lauw ze zal zijn klopping niet raken
bedenkt zij zich met een haat in knauw