Mijn oude buurman was op verre vakantie
samen gaand met zijn jonge erfzondedoos
het oog schrijnt toch ook wat te willen
verloor daar plotseling zijn ondersteek
en -druk ging haast bijna ten onder aan
de klamme zemelzorgen van zijn lustlief
Het maakt weer eens bewust hoe teer het
leven aan een schelkoord hangt dat soms
bij het minste meebewegen in enige wind
een zacht gefluister van roeping tot de
Meester zich ons te luister leggen laat
Maar ja en dan hij overleefde daar niet
van teruggekomen gaandeweg op thuisreis
tijdens een fraaie warme nachttariefrit
en onder het schelle waanlicht van zijn
wankel evenwipwicht werd hij gevierd en
versierd vol gevoel in missionarisstand
verheven alsnog klaar ten hemel genomen
Met dank aan Hans van Willigenburg voor de inspiratie inzake de vorm. Zie zijn Trek de strekking strak van 18 mei 2009 alhier.
Vriendelijks,
Sunshine T