het valt ledige luchten soms zwaar
de verheid van de ruimte te bevangen
misschien zijn vogels aan de hemel daar
om naar de gindse einder te verlangen
het staat in geblokte letters gedrukt
met woorden van verscheurde lyriek
wat ik in de verte zie is wat mij verrukt
vanuit mijn kleurrijk gebeitste optiek
Zie je straten, bruggen, je gebouwen.
In een film of op tv.
Van oude liefdes blijf je houden.
Op afstand anders dan je deed.
Natuurlijk goedgemutst volk.
In de Ferdinand Bol.
Kwam het steeds minder tegen.
Aan de pijp in een crackhol.
Kroeg op de hoek met tante Sjaan.
Een lied, een mop- belegen tijd.
Sjaan dood waar de dagen gaan.
Geen scheiding verloopt gladjes.
Loop nu met een boeren pet.
En in mijn gang verdwaalde padjes.
Ze heeft haar bagage weggestopt
in een houten kast.
Vertrouwlijk stond erop.
De zon staat laag het is nog fris
maar aan de kleuren
zie je dat het bijna zomer is
ik ga uit bed en doe zowaar mijn best
je bij het opstaan niet te storen
de zon staat laag het is nog fris er is
zover ik zie
nog niets verloren.
tussenkomst van Ma’at was nodig
om mijn schellen te verwijderen
dan is de wereld niet zo hij bleek
en ik weet niet wat ik weet
zie alles maar kijk niet
spreek de woorden met de mond dicht
deze werkelijkheid is niet de mijne!
een lucide speling van het lot
laat mij een ander leven leven
brandhaarden pijnigen mijn zicht,
verlos mij van dit zien
en geef mij mijn eigen zijn terug!
deze reïncarnatie is niet de mijne!
of vergis ik mij nu schromelijk?
Dichten is kijken naar het onzichtbare,
zich niet kunnen neerleggen bij het kurk
van deze maatschappij, wereld, Melkweg.
Dichten is stil rebelleren tegen de droogte.
Haha, je mag proberen zoveel je wil,
maar niemand zal Pegasus ooit kortwieken.
Zie hoe zij marcheren, snoeischaar in de hand,
zinnen opdreunend als kleuters met kerst.
als op de eerste dag
niet meer woest en ledig,
maar groene levenslust
die beschenen wordt
ik ben de eerste mens
en de laatste
tot in de kleinste duisternis
levenschenkend licht
lichtdruppels sijpelen lustig
de Tabula Rasa die ik ben
bevrucht
het netvlies bezwangerd
zo intens, even sluit ik
en ruik, ruik het gras
het oergras, onbetreden
in mijn goedheid
hou ik al voor mijzelf
mijn ochtend!
zie!
…
(Dank aan Cor Beau)
zegt de ene tang
tegen de andere
nu heb ik je klem
zie je wel
dat jij een tang
bent k.u.t.?
ja maar
zo’n tang
ben ik toch
ook weer niet
jawel
jij bent de ergste
min acht vannacht
ik zie haar
uit haar panty gaan
minacht vannacht
ik zie dat alles
nuchter aan
Als ik je weer zie
maken we een praatje,
dat stemt me altijd blij.
Want weet je,
ik herken mezelf in jou,
dat blijft me altijd bij.
In ons samenzijn
delen we geluk en leed,
ben ik even niet alleen.
Waarmee ik wilde zeggen;
je bent een prettig mens,
we komen overeen.
Recente reacties