Resultaten voor het trefwoord vissen

pauze 1965 – jacob van schaijk

bij het havenhoofd dreven woorden
als spiegelbeeld van lome meeuwen
voor mij en de vissen
maar pakken kon ik ze niet

met vier was ik blij geweest
genoeg voor een mooie zomerdag
of een ander leven
ik bleef een vis op het droge

je wees mij een tanker aan en zei
kijk, die komt van waar
albatrossen zweven in de zon
samen gezien in de bioscoop

wat moet ik met albatrossen
en zweven in de zon
als ik met jou zinken wil
naar de diepte van de oceaan

ik knikte en zei: over een kwartier
moeten we binnen zijn
sloeg mijn vleugels uit en zocht
gezelschap bij de meeuwen

homo sapiens – hanny van alphen

De mens is het slijk
dat uit zijn handen gleed
toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste
de grote beer verwekte en water bij de vissen deed
terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.

er rest mij niets – jos van daanen

De lucht is verre van competent,
meer een atmosfeertje, je draait een sliert
schuift ‘m labiaal en al dente van je vork,
je ademt spaghetti.

Toen ze mij de liefde gaf, zocht ik naar een doosje.
Zij vond een circustent en een tractor
die haar meenam naar Daar en verder.

Van mijn depressies heb ik aas gedraaid. Zo
hengelde ik naar voorntjes, brasems
en in een vlaag van overmoed een enkele snoek.
De vissen beten niet, maar ik gooide ze dan ook niet terug.
Misschien zijn ze op.

milieuvervuiling – pallas van huizen

Dieper onder het oppervlak werd het zichtbaar.
Alsof je door een verlichte gang liep,
de tekenen waren zowel aanmoedigend als onheilspellend.
Even leek het alsof hij zou gaan stikken.

Met haar vingertoppen testte ze het water,
ze zag er weinig bijzonders in,
haar neus prikte door de schijnheiligheid heen.

De vervuilde wanhoop en roestige ideeën,
bespaar me de moeite van een excuus.

Het afval voor het koninkrijk der Eendenlanden.

De kraaien, de zwarte kraaien
en de meeuwen, de witte meeuwen,
zaten gebroederlijk en gezusterlijk
daar aan het meer van zijn gedachte,
te pikken, te vissen, te fladderen en te vrienden.

Langzaam drongen de dampen van verzuurde planten
en verteerde vissen door
ze kregen ruzie, de diplomatiek ging verloren.

De sterkste deed een greep naar de macht.

Er werd niet meer geluisterd,
dichtgesmeerd zonder zeggingskracht,
stonden ze machteloos tegenover de gewone man of vrouw
die gewoon naar huis wilde en niet genoodzaakt was
zich bloot te geven aan de inzichten van het medisch personeel
van de instelling letterland.

Ze zouden 150 jaar lang niet luisteren.

Te dom om hun eigen troep op te ruimen

vissen – lesley adriaansz

Levenloze vissen zijn doder
dan andere dode dieren.
Zelfs bij leven leven
hun ogen niet echt
en zijn zij koudbloedig
als een kadaver.
Vissen kletsen met petsen
op natte tegels.
Het klinkt als oorvijgen.
Onder water zijn zij onzichtbaar
van boven. Van onder van zilver.
Hoe groter en tandrijker
des te gevaarlijker
zijn zij.

aanschaf, huisvesting – peter van galen

Naast de muizen heb ik nog veel meer knagers.
De muis wordt vervangen door een pen
gezien het groeiende belang.

De essentie is dat je zo ontspannen mogelijk werkt.
Dat pakt nog wel eens anders uit.
Men zit al wekenlang te bijten op mijn kaars.

Overjarig knap en uitgelezen op een vlot en toch
de meeste vissen zijn koudbloedig.
Thanx For Nothing Overkill.

Volgens mij – ik was altijd al wat kritisch –
is het gewoon de Urenteller.
De zware centrale seconden en dan ben je klaar.

Kunst na Arbeid. Staat op een plakkaat.
De muis komt dagelijks wat later.
Je wilt gewoon gaan varen.

onschuld – b. vogels

van vissen wend ik mijn ogen af
ze zijn weerloos en onmondig

en hengel naar een zwaluw
die vinnig de wolken over zwemt

daar ziet niemand graten in

vissen en vader – hanny van alphen

Het kleine joch schopt steentjes
voor zich uit fluitend op zijn vingers
verschrikt hij vogels aan de waterkant
waar hij de vissen voert, azend

op grote vangst, ’t liefst een karper
of dezelfde snoek, die hij met vader ving
hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek
en de ring van vuur achter zijn angst

in zijn handen ligt vaders favoriet
de geschubde strakblauwe blinker
het staartje rood, legt hij behoedzaam
terug in zijn vak, vandaag geen dood

licht en duisternis – elize augustinus

verblind de hete zon verlangend
dorstig water uit zee gedronken:

hopeloos beminbare rood golvende
baren en vissen naar koraal: talrijk

zijn de haaien wemelend onder water,
hartblind de ogen en verscheurd de ziel

een vallende ster, een cocon van liefde
weerspiegelt licht in twee-eenheid.