De lucht is verre van competent,
meer een atmosfeertje, je draait een sliert
schuift ‘m labiaal en al dente van je vork,
je ademt spaghetti.

Toen ze mij de liefde gaf, zocht ik naar een doosje.
Zij vond een circustent en een tractor
die haar meenam naar Daar en verder.

Van mijn depressies heb ik aas gedraaid. Zo
hengelde ik naar voorntjes, brasems
en in een vlaag van overmoed een enkele snoek.
De vissen beten niet, maar ik gooide ze dan ook niet terug.
Misschien zijn ze op.