Het was de dag dat Elvis Presley overleed, de verjaardag
van mijn moeder. Mij deed het niet zoveel, maar iedereen
sprak er over. Op het schoolplein gonsde het van de geruchten.
Het zou niet waar zijn riep er één, mijn vader heeft het zelf
gezegd. Vandaag Bin Laden. Vreemde man. Een baard
en een geweer. Meer kan ik er niet van maken.
De wereld des te meer. De kranten koppen
raak. Al is er geen bewijs voorhanden:
dood is dood. Amerika haalt adem.
Obama haalt zijn gram. Op de dood
van een mens rust nooit een zegen,
maar dit komt dicht in de buurt,
scoort er een. Ik overdenk
mijn punten. Ik heb niets. Ik vind
het geen verlies, geen winst ook.
Denken wij er wel eens over na
hoeveel doden en ellende wij
op ons geweten hebben?
Hoeveel arbeiders in fabrieken
worden afgeperst, en is dat geen
terreur? De ver van ons bed show
in Nigeria. Als wij maar rijden
en goed zitten in onze droge fileshow,
die olie is voor ons. Binnen is binnen.
Het is heerlijk stil. Bin Laden is dood.
De vliegtuigen landen weer.