Een kind beschrijft met pen
het krassen op zijn tafelblad
niemand weet waar hij blijft

als de inkt op is en dat je dat
dan niet terug kunt schrijven

de tand der terreur trotseerde destijds
er hangt een vel op zijn lippen
in vochtig verkleefde vorm

het kind breekt het ene been over het andere
alvorens optioneel een voetstuk te plaatsen
niets staat voor even op een moment