Ik dacht dat ik de dagen blond en rond kon
dromen. Dat gewone van een lach dat vrome
van geluk als een Paus die me in Rome alle
hoeken van het Vaticaan liet zien en de adem,
mij ontnomen, inblies met de liefde van God. Ik
dacht gewoon dat het genoeg zou zijn de halve
waarheid uit te laten komen. Een koekoeksei
dat vers gelegd was uitgebroed in deze zomer.
Er schrijdt een processie over het water,
bankiers voorop, gevolgd door advocaten.
Aan de wal een kudde makke schapen,
de koppen gebogen, de lippen prevelend.
Het conopeum is rijk versierd met kleuren
van deelnemende partijen en gouden gieren,
en op alle dode hoeken drukt het logo van
de importeur de leegte onder het doek.
En padvinders in kleine bruine uniformen,
lopen voor de muziek uit, geven de pas aan,
spelen met de knopen in hun das. Dit
is de tijd van goede daden voor het volk.
Vals klinken de blazers van de fanfare, maar
kleine paus onder zijn baldakijn is goddank doof.
De idioot van het dorp hebben ze gekozen
om het almachtige kruis te dragen.
Afgesloten wordt deze waardige jubeltocht
met blote benen in opwaaiende zomerpijen
gehuld in grote wolken wierook en engelen.
Ze dempen de sloot met relikwieën van het kalf
dat al keer op keer verdronken is.
De paus bedankt wel
keurig voor de bloemen die
veel drek verbloemen.
„Laat de kinderen tot mij komen,” sprak de paus,
„Zegen hen, erbarme ons hun toekomst. Jezus,
geef ons leiding in Uw naam: verleen consensus,
levend naar Uw wil.” Hij kreeg een vet applaus.
„Ha,” dacht Benny, „zó kan ik het ook! Barmhartig
ben ik al sinds jong. Belast of handicap,
mij is niks te veel voor wat ik over heb:
laat de kinderen mét mij komen, Hem indachtig.”
Michael’s Ben was zijn kompas. En hij bekwaamde
zich in allerhande geestelijke zaken,
schreef een wervingscolumn, trok alras zijn baantjes,
pikte met zijn camera de fraaiste graantjes
in den lande, vingervlug in al zijn taken.
„Nee!” was niet aan hem besteed, met wat hij kraamde.
Recente reacties