Winschoten, ooit bekend
Als Sodom, of zelfs
De Roos Van Het Noorden.
Toen alles nog een beetje ging.
Nu allemaal loze woorden.
Niet eens meer een eigen burgemeester.
Laat staan een Burger King.
Winschoten, ooit bekend
Als Sodom, of zelfs
De Roos Van Het Noorden.
Toen alles nog een beetje ging.
Nu allemaal loze woorden.
Niet eens meer een eigen burgemeester.
Laat staan een Burger King.
..vandaag werd ik wakker naast een Vlaamse dichteres
ze was gehuld in een goudgeel gordijn met daaronder
niets dan de toekomst en zei dat ze mijn moeder was
geweest in een vorig leven waarin ik één van de vele
sprinkhanen was die door Afrika waarden. We vraten
de aarde kaal we leegden onze zinnen in woestijnen
we waren talrijk als de korrels zand en we verspreidden
een geloof in een toekomst van kale gedichten we hielden
onze woorden losjes bij elkaar en strooiden er zuinig mee
met de wind die warm blies naar het Noorden.
Vroeg op pad
ik fiets de heuvel af
het is nog koel
in de schaduw van een oude beuk
liggen koeien
wachtend op de hitte die komen gaat
kauwend en stomend
Betuws landschap bij opkomend onweer
Wodanseik Zomerweelde
hoestend en rochelend
schilderde hij de omgeving
op zoek naar een toon
die hij gekleurd grijs noemde
het Barbizon van het noorden
in onmin met zijn mecenas
op De Hemelsche Berg
ik zie nog steeds die schilderijen
Genève St Ange Brussel Amsterdam
telkens kwam hij terug
nauwelijks volwassen
is het afgelopen
het houthakkersdorp in het forêt
de Fontainebleau heeft hij nooit gezien
mijn dorp heeft een weggetje naar hem vernoemd
We hielden woord en vast
aan het bevrijdende idee
te moeten wandelen en
we wandelden,
duizend kleuren tussen
zwart en wit, varianten
op wat we al wisten,
wandelen aan het strand,
naar het noorden,
want de zee lag
links van ons
en terug
naar het zuiden,
de zee rechts.
Recente reacties