Net de kleren, de haren
De schoenen gepoetst
Het ochtendritueel met een paraplu
Die beschermt tegen de regen
Al het werk dat ik heb gedaan
Zodat ik er op mijn best uit zie’als…’
Terwijl ik stiekem beter weet
Ik kom je ook vandaag vast niet tegen
de man die net stapt uit lijn twee
dat ben ik
nee, nu weet ik het zeker dus anders
dan bij dat diner vorige week met
die man toen ik dacht: daar zit ik
tot hij naar mij keek en knikte
en ik naar hem, zodat het even leek
of hij mijn spiegel was en ik de zijne
dan lachten wij beiden en wisten
dat de een de ander niet was, maar de
man die daar komt zal zijn armen
spreiden en wij omhelzen elkaar
knellen ons beeld tot het barst
als een spiegel van huid
aderen, spieren en botten
breken geesten eindelijk heel
Gisteren schreef ik het nog bij mijn
zelfgezette koffie. Lepeltje erin
en roeren maar. Ik loste alles op
tot het werd uitgewist in het digitale
water van het virtuele net. Ik had niet
eens geknikt ofzo. Verkeerd gemikt met
knoppen. Ik zag mijzelf niet. Een kind
zou het veel beter kunnen. Ik moet ook
weer gaan schrijven met de hand. Kroos
zien als het letters zijn geworden. Wak
hakken in de woorden die ik kies als
“lissen” “handen” en gaan bloeien met
verstand.
een expert zegt dat
die windmolens alleen
bestaan vanwege de
boekhoudkundige truc
van het afschrijven
maar in de poëzie
hebben we daar
natuurlijk geen
verstand van
net zo min als
van pensioen
wat zijn nou
allemaal
mooie woorden
– stijve piemel? –
krom
is daar
net zo krom
– en als je hier
tijd rekt… –
zou het, vraag ik me af,
daar in de VS echt zo gaan?
dat zij neuken met de broek nog aan?
en als ze het gedaan hebben dat ze dan
als ze overeind komen
de lakens en de dekens
en als het kon nog de matras plus kussens
alles om zich heen en met zich mee het bed uit trekken?
en dat ze altijd slapen met hun sokken aan?
De comazuipende jongere die nog
net de dans ontspringt, slechts één
keer te weinig met bierglazen klinkt.
De alcomobilistische vent die per
ongeluk maltbier geserveerd heeft
gekregen en daardoor net op tijd remt.
De plastischgechirurgde mevrouw
die die ene rimpel nog net niet had
laten doen, die hij nu zo graag zoent.
De pyromanistische kettingverslaafde
die zonder het te weten, net van huis
is gegaan, maar zijn lucifers is vergeten.
De gokverslaafde, brave burgerman die
niet vermoedt dat vrouwlief zijn passie deelt
en blij is dat ook manlief zich niet verveelt.
De dichter dezes, die na het schrijven bedenkt
dat zij vast iets belangrijks over het hoofd
heeft gezien, iets uit uw leven misschien?
Zo net als u leeft
zo leeft u alsof
het iets uitmaakt
U rekent u rijk
zo net als u leeft
zo arm als u ruikt
Zo leeft u maar net
raakt het aan niet
zo net als u leeft
Ik noem u net u
u noemt mij niet
net als ik u net
Ik zie wat u let
u laakt wat u ziet
u ziet mij maar net
Ik heb verzaakt
zo net als u leeft
leef ik net als u
het verkilde gras
schaterlacht niet meer
een racefiets op het tuinpad
foutgeparkeerd
in de zandbak staat
een oud kasteel te koop
wat verderop een doel, het
gescheurde net opgeknoopt
een tennisbal grijnst verloren
in de geel-groene greppel
de schommel hangt stil, gilt
mij niet meer over de muur
geen eieren meer geroofd
uit merelnesten in de haag
alleen schaduw van katten
beweegt gevaarlijk traag
ik trap geen bal meer
het kind in mij is op
Recente reacties