ik weet niet aan wie ik zou kunnen denken
wie lastig te vallen met een aangebrande appeltaart
of wie in gebak en taart aan mij zou kunnen denken
en me daarmee een namiddag lastig vallen zou
wee herinneringen: ze zijn verschrikt uiteengestoven
in alle wereldse ochtenden tot olijfolie geperst
geplet in de spleten van tirannieke spelonken
mijn zinnen hangen tot een bazige tros aaneen
alles gefilterd wat niet op flessen wijn te trekken viel
om jaren later naast een kaars vlekken te slaan
op de bloes van jan en allemans minnaressen
ik leef in voorbeeldige cirkels op een fiets op rollen
alles aan huizen & bomen dat bevallig me voorbijzoemt
dat zoemt bevallig me nu reeds jaren elke dag voorbij
even pijnlijk als me ooit door de volkswijsheid beloofd

liefst bedrijf ik dan maar de liefde
met het hete schuim van een glas bier
zo stomdronken dat morgenochtend
ook daaraan de herinnering is gefilterd
tot zuivere olie van eerste persing is vergaan