Resultaten voor het trefwoord literair

literair café – jan holtman

toen zij in het literair café een voordracht mocht houden
nam ze stralend plaats achter het spreekgestoelte en
sprak de toehoorders, allen woordkunstenaars van
het hoogste niveau, bevlogen toe. Het leek zowaar
alsof ze gelukkig was en met haar de hele kliek…

voetnoot voor kluun – maaike klaster

Beste Kluun,

Mag ik Raymond zeggen, alsjeblieft? Je bent toch geen zes?!
Goed, je schreef een heel mal boek over kanker op een sokkel
en dat soort onzin, maar dat heb ik je vergeven.
Hoewel, het moet gezegd, die novelle van jou las als een trein.
Alleen die eindredactie! Dat jij taalfouten maakt (dat doe ik ook
regelmatig), betekent niet dat de redactie van de uitgeverij die
moet laten staan omdat jij toevallig een schrijver bent die van
voetbal en vrouwen houdt! Nooit begrepen, dat soort
macho-nonchalance. Een echte man is niet bang om zijn fouten
toe te geven, toch?

Dat terzijde. Je schreef een boek dat goed verkocht en had met
het grootste gemak een huisje op Ibiza kunnen kopen om de rest
van jouw luie jaren jouw grote teen in de Middellandse Zee te
dopen. Dat deed je niet. Althans, niet dat ik heb vernomen. Wat
mij ter ore kwam, is dat jij stad en land verblijdde met een
prachtige, gepolijste, gestroomlijnde, literaire avond in de nacht.
Daar houd ik van. Kom daar maar eens om in Nederland.
Misschien scheelde het dat het etablissement waar deze avond
werd georganiseerd Panama heet; willen wij Hollanders onze
stoffige boekenplanken (daar houd ik overigens ook van) pas
verruilen voor iets nieuws en glimmends als het een exotische
naam heeft. Vreemd vind ik dat. Hoewel ik er zelf ongetwijfeld
ook aan ten prooi val, dat Neêrlandse minderwaardigheidsdenken.

Terug naar dat boekie van je. Je bent en blijft natuurlijk vooral
een geslepen marketingman die met de Grote Schrijvers wilde
spelen. Dat mag. Daar heb ik niets over te zeggen. Wat ik me wel
afvraag, is of je die nieuwe literaire term, laat ik het een stijlfiguur
noemen, met opzet zo nadrukkelijk in dat boek hebt gezet. Even
mijn eigen marketingbrein op scherp zetten: had je niet beter
kunnen doen wat je tijdens het schrijven deed en de naamgeving
van die stijlfiguur aan de lezers, recensenten en literaire docenten,
aan de tijd kunnen overlaten; die nieuwe stijl organisch en door de
jaren heen kunnen laten ontstaan? Nu kauwde jij ons alles voor en
ik heb mijn kauwgom liever vers; niet in de vorm van andermans
taaie draden.

Goed, genoeg gekletst. Omdat ik jou wil bedanken voor jouw
elegante bijdrage aan Literair Nederland in de vorm van zo’n
mooi, stijlvol en voor iedereen toegankelijk podium, waar poëzie,
proza en cocktails rijkelijk vloeien (ook daar houd ik van), hierbij
mijn soort van wrample aan jou:

If you drivin’ in the street, hold on to your seat. Niggaz, grab
your meat while I ride the beat. And if you see a shiny, black
Lamborghini fly by ya (Shoom!), that’s me, the Night Writer.*
 
 
*Variatie op tekst uit het nummer How Many Licks? van Lil’ Kim.

voyeur – vera de brauwer

tijdens een zonbestoven middagpauze
winkelwandel ik naar het tweedehands literair salon
waar ik nooit zonder gezelschap buiten kom
mijn flemende vinger streelt de namen van dichters
wiens bravoure verstilde
wiens bundel men kwijt wilde
wegens
te vernieuwend, te oud
te braaf, te stout
te hermetisch, te open
of gekregen wat men nooit zelf zou kopen
 
wie zal ik behoeden voor het onverschillige stof
dat noch de verwaande, noch de bescheiden dichter ontziet?
daar prijkt onverwacht de begeerde bundel
warmbloedige verzen, met kunde vertaald
ongeschonden, hij lijkt haast niet aangeraakt
gulzig sla ik het eerste blad om
struikel languit
over de opdracht
 
hoe zij met Valentijn 2007 wou verdrinken
in zijn blauwe ogen
ik voel me een indringer in hun verhaal
een dief, een voyeur, ik zou dit niet mogen…
en dan het besef dat dit boek werd verkocht
dat het lezen, bespotten en zelfs het verscheuren
van dit tweede blad mocht

 

 


Een gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/