Resultaten voor het trefwoord laan

fantoom – hanny van alphen

de laan wordt allengs smaller
bomen stappen kleiner langszij
wanneer het oog blijft puilen
is het waas der waan nabij

geen vogelkreet bekrast de lucht
er zijn slechts wolven, zij hongeren
vlucht, vlucht, ijlt de noorderzucht
verdwijn uit dit verdichte woud

in de ruimte huivert het kind
zijn bed voelde nooit zo koud

het zwaard der woorden – walmzand

weet…

ik loop de laan met pijnbomen uit
en betreed de vlakte
doordrongen met het krijgsbloed

als een veldheer
overzie ik, voel ik nog
na zo veel decennia, pijn

hoeveel woorden geschreven
of uitgesproken
gevolg hebben

zou dat niet het juiste zwaard moeten zijn?

ik hef en houw jouw brein in tweeën

warmte in de herfst – kid-lee vermaase

Een druppel sijpelt op de grond
Door koele lucht, door kou verbolgen.
Honderdduizend zusjes volgen:
Onstuimig, woestig stort ’t in ’t rond.
Zonder mededogen waait het;
Met donder en wolken laait het
Onweer op: takken berooft, hun
Ornaat gaat hulploos rond mijn hoofd.

Ik verlaat de vertrouwde laan;
Langs straten en steden zal ik gaan,
Reeds vroeg en tot de koude nacht.
‘k Ben warm van binnen, word verwacht
Door haar daarginds. O herfst, vandaag
Heb ik haar verfrissend graag.