Resultaten voor het trefwoord iPod

in de recreatiezaal – joost van gijzen

De huid’ge tachtigers in Huize Avondrood,
De dementerenden incluis, díe kun je nog
Samen laten zingen: van ‘De Zilvervloot’,
‘In Een Rijtuiggie’, ‘Bij Ons Staat Op De Keukendeur’
Tot ‘Geef Mij Maar Amsterdam’ – divers en toch:
Alle oudjes kennen ze. Na de desintegratie
Van onze zuilen, door de internat’onalisatie
Van onze wereld, en de platenimporteurs
Was hier steeds minder sprake van, begon de overgang
Van gemeengoed naar gemene deler.
De jaren zestig ’s nog eenvoudig: muzikaal behang
Waren zij destijds, de Beatles; om hun hele
Oeuvre in het hoofd te hebben hoef je geen
Fan geweest te zijn. Hetzelfde in de seventies
Met Abba songs: de eerste maten, iedereen
Zet in. Natuurlijk Michael ‘Thriller’ Jackson, maar
Dan raakt de massa hopeloos gefragmenteerd. Met ’t aanbod
Gevarieerder dan ooit; zenders, bands, circuits
Die niet overlappen – leven reggae, dark goth,
Coldplay, Sufjan Stevens en Frans Bauer luisteraars
In voor elkaar volkomen vreemde universa. En
Centra stromen strakjes vol bejaarden
Die niet meer te typeren – zonder era zijn. D’ een kent
’t Lijflied van de ander niet, Take That-heads staren
Glazig naar de 2Pac groupies; en ze zullen allemaal
Hun hoortoestellen uitdoen, oortjes in – een stille zaal,
D’ individualisering van de maatschappij
Rond: honderd grijze duiven met een Ipod. Goeie ouwe tijd.

Voor je iPod (5) – Het ex-effect geen reclame – Daniël Dee

Het ex-effect geen reclame – tekst Daniël Dee – muziek Peter de Groot .m4a

er zijn mensen die een vlag planten een grens trekken
hun armen spreiden zeggen dit is van mij schieten met scherp

er zijn mensen die met een explosievengordel
een schoolbus betreden omdat in een geschrift zaken staan
als onrein kwaad minder dan varkens in een beloofd hiernamaals
wacht ze dan tweeënzeventig maagden ga er maar aan staan
hoewel dat laatste verkeerd vertaald is vanuit het aramees
het moest zijn tweeënzeventig rozijnen – ook lekker maar anders

er zijn mensen die andere mensen uitkleden
op elkaar stapelen en met de duimen omhoog
zichzelf ernaast laten fotograferen

en ze zijn allemaal volwassen en misschien ik dan morgen wel
voor nu heb ik een geheime steen een schimmenspel
een verwrongen lachspiegel voor de wereld
en een verwrongen zelfbeeld dat ik koester

een biologische mutant van mijn ouders
met uitwendig adamantiumskelet maakt strelen
tot scheren schuimbekkend onder mijn schedeldak
ik zwijg weet niets van mijn verleden mijn voorouders
struin zoek verscheur als een steppewolf en huil bela huil
naar onze lunakinderen van wat had kunnen zijn

die keer in het restaurant hoe vertederd ik was
toen jij kip bij de tandoori wilde

volwassen met mes en vork volwassen oppassen
eerst links lunatic dan rechts maar de kanker
kwam van binnenuit volwassen smoelwassen

alle herinneringen moeten geboekstaafd         dat is het enige wat rest

hoe je half wild (in je ondergoed) half danste om het vuur (een heksenketel)
en ik de as de hele nacht in je onmogelijke haar rook

volwassen liefde is geen onmogelijke liefde
volwassen liefde is geen onstuimige liefde

zomeroogsten geen zee van bitterheid
een gewenst kind een gewenste geliefde


de voorlopige uitkomst van mijn levenssom een leeg bed

kras een x op mijn borst het ex-effect in mij huist die verwarde oude man
hij heeft de plek ingenomen van het geluk

Daniël Dee
[uit: Koffiedik zingen, uitgeverij Passage]

Voor je iPod (4) eelt – benne van der velde & marco de brabander

Eelt – Benne van der Velde & Marco de Brabander .mp3

Tekst, zang, melodie, compositie: Benne van der Velde
Piano: Marco de Brabander.

Voor Sandra

knuffel wat eelt van mijn hart, lief
de dief ben je niet, maar wat scheelt het
je deelt lief en leed en je heelt het
verward me met hoe je me ziet

ik help je niet aan je gerief, lief
voeg vrij toe aan mij en je steelt het
dat beet aleens eerder, verdeelt het
dit hart hoort heel aan jouw zij

vrij niet, knuffel me
vrij niet, maar knuffel me
vrij niet, maar knuffel wat eelt van mijn hart

zo heet ik met liefde je lief, lief
geen grieven en niemand verspeelt het
mijn hart bij de hand, je wilt het
niet kwijt, en óf ik dat weet

vrij niet, knuffel me
vrij niet, maar knuffel niet
vrij niet, maar knuffel wat eelt van mijn hart

vrij niet, knuffel me
vrij niet, maar knuffel niet
vrij niet, maar knuffel wat eelt van dit hart

Voor je iPod (3) – Mijn ervaringen met de liefde – Daniël Dee

Mijn ervaringen met de liefde – tekst Daniël Dee – muziek Peter de Groot .mp3

waar komt het altijd weer op neer
vrouwen mijn ogen schitteren als zich daarin spiegelen
vrouwen die mijn mond openen gelijk de poorten van hades
zodat mijn tong eruit rolt een rode loper van loopsheid
gedreven lichtzinnig alarmerend afkeurend fraai duister
pathologisch neurotisch gestoord narrig en de liefhebbers
kwijlend in het verse groene gras gekweeld gekwijnd en geknakt
en boven al de onhandelbare vrouwen
de onhandelbare vrouwen
de onhandelbare vrouwen

ik heb gejaagd als een puppy een vlinder
in mijn ongebreideld enthousiasme
beet ik soms per ongeluk een vleugel stuk

de liefde paradeerde arrogant voorbij
liet mij staan gillend achter dranghekken
als een veertienjarige groupie take that
zonder mij een blik waardig te gunnen

sporadisch scheen ik geluk te vangen
doch de hoogconjunctuur verwaaide en
in het verleden behaalde resultaten
bieden geen garantie voor de toekomst

nu is een vleugje voldoende
om mij in blaffen of grommen
hysterisch te doen uitbarsten

de kermis van de liefde
een suikerspin met cyaankali een spookhuis
met kwelgeesten een eeuwig draaiende draaimolen
een schiettent met mij als schietschijf
botsauto’s met altijd een fatale afloop

verstikkend aan een teveel
verloren door gebrek
en wat ik ervoor laat
en wat ervan komt
en wat het allemaal kapot maakt
en wat al niet meer
    al niet meer niet meer

de liefde en ik
we hebben het geprobeerd
maar we liggen elkaar niet zo goed

en uit de duisternis
begon plots een onzichtbaar publiek te zingen
onhoorbaar voor het menselijk oor
we weten het we weten het we weten het

Daniël Dee
[uit: 3D, uitgeverij Passage, Groningen 2002]

Voor je iPod (2) – Maaskant – Daniël Dee

Maaskant – tekst Daniël Dee – muziek Peter de Groot .mp3

maria omschreef mij het uitzicht van hotel new york
drijvende dokken een kraan tilde hout als een baby omlaag
ze vroeg zich af wat ze moest doen om dichtbij hem te blijven

ik kende dat uitzicht wel dus ik vertelde
zag je dat verliefde stel dat is allang uit elkaar
zij wilde hem perse leuk vinden maar het werkte niet

verder vertelde ik haar het was reeds vijf in de morgen
zag je die bedrukte voorman die zolang heeft gezworven
hij wilde perse rijk worden maar hij werkte niet

waar wij nu zitten kijk hier bij de rivier
met zalm op het bord en wijn in het glas
volgens maria de mooiste plek langs de kade

de enige constante in deze transithaven
de richting van de maas naar de noordzee
een wapperende wimpel op de landkaart

altijd klotsend tegen de kant van het terras
de beukende hartslag van het nieuw rotterdam
een meisje kust haar vriend een voorman fluit

dit is de dag om even dichtbij me te blijven

Daniël Dee
[uit: Vierendeel, uitgeverij De Geus, Breda 2005]

Voor je iPod (1) – Nachtmerrie om aandacht – Daniël Dee

Nachtmerrie om aandacht – tekst Daniël Dee – Muziek Peter de Groot .mp3

ik wilde je even niet meer zien dat bedacht ik toen ik op bed lag in de slaapkamer nadat jij al slaand met de deuren woest het huis uit was gebeend ik lag op mijn buik en bemerkte dat mijn neus verstopt zat ik ging rechtovereind zitten en pakte een papierenzakdoek uit mijn broekzak toen ik mijn neus grondig en luidruchtig gesnoten had keek ik in de zakdoek en zag jouw silhouet erin met een wilde zwaai wierp ik de zakdoek door de kamer mijn oog viel op het koffiekopje naast mijn bed op de bodem in het koffiedik herkende ik onmiskenbaar jouw gelaat geschrokken deinsde ik terug en wilde schreeuwen voordat ik een geluid kon maken voelde ik jouw lippen op de mijne panisch greep ik met beide handen naar mijn mond dit veroorzaakte een kriebel in mijn mouwen een vleug van jouw geur steeg daaruit op ik vloog zowat tegen de muur op misschien vloog ik ook wel echt tegen de muur op want ik herinner me het gevoel van teruggeworpen te worden in bed katatoon bleef ik liggen ik had niet eens meer de energie om te schreeuwen op dat moment voelde ik levensecht jouw hand op mijn gulp ik had het niet meer en dacht dat ik zou bezwijken zo moet ik een tijdje in mijn eigen angstzweet hebben gezwommen totdat jij weer thuis kwam en me zei dat het allemaal wel goed zou komen

Daniël Dee
[uit: Vierendeel, uitgeverij De Geus, Breda 2005]