niemand heeft hem leren schrijven
hij is bouwvakker
en twijfelt nog bij de ij’s
bijvoorbeeld bij de muren die hij bouwt
zij hebben stijl
en elke steen heeft een verhaal
van hardvochtigheid
van bloed en de moed van droge tranen
hij waant zich in een drama
met een dichter in de hoofdrol
hij leert door een muur te kijken
maar hij twijfelt bij het raam
Ha!
Drama.
Entree!
Probleem.
Hoera!
Tegenslag.
Bravo!
Belediging.
Te midden van de overdaad
aan draaiende wasmachines,
fraaie uitzichten,
blakende gazons,
diepe oprijlanen
en gestreken kleren
zich ook nog vergezeld te weten
door iets dat toe kan slaan:
verdediging, adequaatheid vereist.
De knalharde dreun, de knisperende woede
waarmee het portier
van het slanke sportmodel
de zoele avond open rijt.
Met gierende banden
een erotische curve
nemende lotsbestemmingen.
Wij, die uit het raam kijken,
een andere zender kiezen,
en twijfelen. Pinda’s? Chips?
de overbuurman
die altijd zo kortaf
doet onze woekertuin
met een verstoorde
blik doorspiedt
die hebben ze
zijn eigen stukje
moeder aarde nog
bij het vertrek
van het laatste
onkruid ontdaan
weggebracht
Ach, wat moet je toch met die gedichten
en meters bundels in de boekenkast.
Geniet liever van wijdse vergezichten
en houd je vrouw eens stevig vast.
Al dat leed en drama in de poëzie,
je wordt er maar ziek en misselijk van,
het is een zwaar perverse pastorie
met een onchristelijk bestemmingsplan.
Die drang om verzen vol te schrijven,
kom ik daar ooit nog eens vanaf?
Wellicht met veel ramen en veel wijven,
maar dat wordt een passieloze straf.
Ik bevlek mijn wereld maar met regels
en hinkel wat rond op weemoedtegels.
Recente reacties