Ach, wat moet je toch met die gedichten
en meters bundels in de boekenkast.
Geniet liever van wijdse vergezichten
en houd je vrouw eens stevig vast.
Al dat leed en drama in de poëzie,
je wordt er maar ziek en misselijk van,
het is een zwaar perverse pastorie
met een onchristelijk bestemmingsplan.
Die drang om verzen vol te schrijven,
kom ik daar ooit nog eens vanaf?
Wellicht met veel ramen en veel wijven,
maar dat wordt een passieloze straf.
Ik bevlek mijn wereld maar met regels
en hinkel wat rond op weemoedtegels.
Nee, Van Dale had er inderdaad nog nooit van gehoord. Oudezijds mag wel, nieuwezijds ook, maar wijds weer niet. Het blijft een vreemde taal.
“glimlachende en knipogende emoticon”
Precies. Arjan spuugt op woordenboeken (ideologische machtsmasjines).
Dermate vrij en ondogmatisch dat er kennelijk sprake is van “wijdse” vergezichten.
Haha. Het is me toch iets te dogmatisch bij het blije vrije vers.
Ik houd het maar even bij mijn eerstehandsprutsonnet 😉
Leuk versje Arjan. Maar denk om het metrum he.. 😉