De zon staat laag het is nog fris
maar aan de kleuren
zie je dat het bijna zomer is
ik ga uit bed en doe zowaar mijn best
je bij het opstaan niet te storen
de zon staat laag het is nog fris er is
zover ik zie
nog niets verloren.
Resultaten voor het trefwoord dirk wolters
Vanmorgen om een uur of negen
maakte de professor
zijn bevindingen bekend
het was uit nauwgezette
metingen gebleken:
er is alleen maar dit moment.
vinden jullie het niet
vreemd
een mens zijn enzo
en leven
En daar, die man, die zit daar al een héle tijd
met onverzettelijke moed te schrijven
hij legt de laatste hand aan een gedicht
waarin hij, ergens aan het einde
– als het meezit
zal proberen
niets
op niets te laten rijmen.
Ik zag de goden zich
met tomeloos plezier verbazen
om hun eigen onvermogen
ik zag ze spelen, uit verveling
zomaar iets proberen
eerst geschrokken, daarna vol verrukking
kijken naar de eerste zonnestralen
ik zag de tijd beginnen en ik zag
het universum eeuwig lachen
om een zelfbedachte, wonderlijke grap.
Een koude nacht een bleke maan
een stad een straat een huis een raam
een zwarte kat
ze zit, je ziet: ze is met bijna niets
volmaakt voldaan
een wonderlijk gezicht-
haar grenzen worden in het zwakke maanlicht
steeds een beetje vaag
heel even knijpt ze met haar ogen
dan is ze ook het huis
de stad de maan de hele nacht.
Dit is niets
er is hier niets te zien
en niemand om er naar te kijken.
Aan alle beslommeringen en twijfels
zelfbedacht of door een ander ingegeven
terecht of onterecht
misschien hebben jullie later meer succes
want ik ben er even niet –
ze hebben me nodig
bij de lente.
Ik droomde dat ik schreef met inkt in kleuren
die tot dan toe niemand eerder had gezien
op een papier zo delicaat geschept dat het
al bij de eerste aanblik door een mens
zou kunnen scheuren
zo schreef ik in een onbekende taal
zó onwaarschijnlijk treffend en verfijnd
dat bij de juiste uitspraak woord en stilte
niet te onderscheiden zijn.
Alle woorden zijn voor mij clichés geworden
alles wat ik zeggen hoor
schijnt mij al duizendmaal gezegd
daarom spreek ik nog maar weinig
denken is voor mij alleen nog
zien hoe alles op hetzelfde neerkomt
alles heet hetzelfde in mijn woordenschat
die omdat hij maar één woord bevat
ook niet hoeft worden uitgesproken.
Alle woorden zijn voor mij clichés geworden
mijn beste, laat ons daarom
vanaf nu
beginnen spreken in een nieuwe taal.
Recente reacties