Resultaten voor het trefwoord crisis

die eindeloze jaren ’80 – berry tunderman

Vrouwen stapten in van die witte laarzen.
Dan ook nog met van die franjes.
En mannen met zo’n polstas!
Alles boette in aan glans

Punkrock blies zijn laatste adem.
Terwijl de crisis alleen maar toenam.
Veel sleazy mainstream cinema.
De kou van de dans op de vulkaan.

Kwamen we ze wel echt te boven.
Nu weer een crisis, greed weer good.
Sociale media- onnozel geneuzel.
Vooruitgang voor een gek te geloven.

IJdelheid tot aan de horizon en
Nummer 1 van de zeven zonden.
Zie een christen als Andries Knevel
Belichaamt zijn god’s grootste gruwel.

Heb nog boeken liggen uit beschaafde tijden.
Nog wat heidense karweien om het huis.
Leef weer tijden om te mijden.

live and let die – monique methorst

Als de vertrutteling in Nederland nog verder toeneemt, sta ik dan straks op 80 overjarige eigen benen achter een toonbank met een prijs op mijn hoofd… dat begint al voor je zelfs maar geboren wordt, ik hoor ze nog kirren: “Ach, als het maar gezond is!”
Is er al een keuringsdienst van wie er leven zonder waarde?

Of zit ik dan vast…
“Mevrouw, er staat een maximumleeftijd op seks, drugs & rockende snollen, zo was er het incident toen U stiekem meerookte met de auto van de overburen en vandaag bent U betrapt op het misbruiken van duivelse smiley’s. Wat is daarop Uw antwoord? ”
” Dat ik onschuldig ben, oh edelachtzwaar op de hand liggende hebbelijkheid, ze willen me in een hokje stoppen omdat ik zo onfatsoenlijk in mijn knopjes was met een recept op basis van obesitas.”

Wordt bruine chocola voorgoed uit ons pretpakket vervangen door de witte, is het varken van marsepein niet te onrein naar ieders smaak, wat weer vloekt met een crisis hoe we via laatste snufjes weten wat we uitvreten en als we toch graag met elkaar bezig zijn, lip op lip, in zoveel godvergeten minuten bij alles en iedereen stil staan, laten we morgen rustig iemand door een menigte doodslaan.

…op een dag was het crisis. – martin m aart de jong

treinen liepen traag files liepen
vast, zoals gewoonlijk. Deuren
gingen dicht, monden gingen open
er was een man die een vrouw lief
had. Er was een kind dat ademde
op de zonbestoven straat. Er was
niemand op een plek waar de zon
ten onder ging er was niemand
op een plek waar de maan de wolken
ving in een weerkaatsing.
Het was crisis en de tijd
rolde de wereld in.

iedere voorstelling te boven – martin m aart de jong

aanwijzingen voor de regie:

ondertussen in de vroege ochtend
loopt een man nonchalant fluitend
over straat waar een vrouw een hond uitlaat. De hond gaat zitten op een bloem, de bloem verroert zich niet.

tekst:

ik zag zelfs lelietjes van dalen
hun kop omhoog steken uit de meest onwaarschijnlijke plaatsen
een teken dat er altijd nog
omhoog gelikt kan worden
in tijden van crisis

toch goed om te weten
niet waar?

(het doek valt er klinkt
een daverend applaus)

crisis – gerardus

het is weer zover

zo ver van huis

en niet eens alleen

fantastische familie

geen enkele reden

dit niet gezellig te vinden

crisis – p. droogrek

Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Knappe koppen beweren dat we nog meer spullen zullen kopen.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
kinderen krabben op school in paniek hun dikgeslaapte ogen uit.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Huisdieren kijken verschrikt op nu de gang naar het asiel nadert.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Ouders zijn losers die het allemaal maar goed gevonden hebben.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Knorrende magen kunnen het Afroleed nu even niet verdragen.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Gekken beweren dat ze nu echt voor niemand meer onderdoen!
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Deskundigen zoeken ijverig naar de knop voor na de resetknop.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Aanbiddingen vliegen eruit en verharden tot een chocoladepuur
Verlangen, een verlangen dat we kortstondig moeten resumeren:
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Winkelstraten sluiten en slinken en de rijen van de ontevredenen
Sluiten zich als in een droom aaneen, laven hun dronken blikken
Aan de naaktroze dromerigheid van ochtendlijke etalagepoppen.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Schoorsteen rookt, we glimlachen in het vuur dat ons verteert.

prostitutie – gerardus

zolang je je vakantiegeld
gewoon zelf uit mag geven
dan valt die crisis wel mee

je moet je wilt
je natuurlijk
vrij voelen

– juist ook wanneer je
je laat neuken –