crisis – p. droogrek
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Knappe koppen beweren dat we nog meer spullen zullen kopen.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
kinderen krabben op school in paniek hun dikgeslaapte ogen uit.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Huisdieren kijken verschrikt op nu de gang naar het asiel nadert.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Ouders zijn losers die het allemaal maar goed gevonden hebben.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Knorrende magen kunnen het Afroleed nu even niet verdragen.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Gekken beweren dat ze nu echt voor niemand meer onderdoen!
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Deskundigen zoeken ijverig naar de knop voor na de resetknop.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Aanbiddingen vliegen eruit en verharden tot een chocoladepuur
Verlangen, een verlangen dat we kortstondig moeten resumeren:
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Winkelstraten sluiten en slinken en de rijen van de ontevredenen
Sluiten zich als in een droom aaneen, laven hun dronken blikken
Aan de naaktroze dromerigheid van ochtendlijke etalagepoppen.
Virtuele brokstukken zweven om. We dwalen rond in de ruïnes
Van onze met rode bliksemschichtpijlen bestookte huizen. Onze
Schoorsteen rookt, we glimlachen in het vuur dat ons verteert.
Het ziet er allemaal keurig verzorgd uit, te keurig eigenlijk en al die herhalingen doen het voor mij toch niet. Soms vind ik ’t mooi maar in dit geval keer ik terug naar de crisistijd van school waar ik voor straf stukjes tekst tig keer moest overschrijven.
Hoewel ik eigenlijk alleen lovende kritiek verdraag, kan ik me in dit commentaar goed vinden en ben ik het er achteraf bekeken mee eens. Het werkt op de een of andere manier niet. dank dus.