i.m. Joseph Brodsky

In het grootboek van dit hotel
is het vertrek meer
dan de aankomst.

Buiten slaat oktober
met natte diamanten
de restanten uit het brein.

Door in dit land gelegde vlakten
snijden oneindige rivieren
nog altijd meurend naar Duits bier.

De meeuwen in hardhouten hemels
staan als ruw bespuugde hoeken
van duizelend blauwe pagina’s.

De ochtend sluipt binnen
met de stiptheid van de lijkschouwer
legt zijn oor aan een rib van de radiator

ver onder het vriespunt:
het hiernamaals moet toch ergens beginnen
en hier groeien blonde krullen van Engelen.

De goddelijk witte huid
laat tergend langzaam los
de luie lakens spoelen

wanhopig naar de wasserij
in de koude krochten
van dit tochtende hotel.