Het begrip “functie” gebruiken als metafoor voor die god waarover dus geen zinvolle uitspraken mogelijk zijn, vind ik wel een fraai idee. Dan begrijp ik ” functie” wel als wiskundige term.
En áls er een god bestond en áls hij mij een beetje genadig was geweest, had Hij vast voorkomen dat ik op de naamregel mijn mailadres invulde i.p.v. van mijn pseudoniem.
Het pseudoniem gebruik ik overigens niet meer, dit was de laatste keer.
Jacob van Schaijk
Een gnome, opgesloten in zijn puntigheid. “God is maar een functie”
Is God slechts een functie, of zoals sommigen beweren een gen.
Metaforisch gesteld: is hier de taal het levende wezen van een subject, of een vaststaand grid van een programmeur? Is deze gnome een ontsnappingsclausule voor hen die zich aan de onberekenbaarheid van de natuur willen onttrekken en de wereld niet kunnen accepteren zoals deze zich voordoet.
Of is het (lees God) de kroon op het esoterische denken?
Wel is het zeker dat wij de functionaliteit van het goddelijke niet kunnen ontkennen en als wij Zijn wezen enig bestaan mochten toekennen dan wel als begrip of als alomvattende scheppende kracht, komen we tot de conclusie dat God een functie heeft, maar welke? En als hij dan al een functie heeft, is! hij dan ook deze functie; valt Zijn zijn samen met de functie die Hij krijgt toebedeeld.
Een functie is iets dat men heeft of betrekt, degene die heeft of betrekt, valt nooit of zelden in zijn essentiële kwaliteit samen met de functie die hij heeft of betrekt; waarschijnlijk geldt dit ook voor God.
Het begrip “functie” gebruiken als metafoor voor die god waarover dus geen zinvolle uitspraken mogelijk zijn, vind ik wel een fraai idee. Dan begrijp ik ” functie” wel als wiskundige term.
En áls er een god bestond en áls hij mij een beetje genadig was geweest, had Hij vast voorkomen dat ik op de naamregel mijn mailadres invulde i.p.v. van mijn pseudoniem.
Het pseudoniem gebruik ik overigens niet meer, dit was de laatste keer.
Jacob van Schaijk
Iemand wiens naam ik helaas ben vergeten, heeft eens gezegd: “over God zijn geen zinvolle uitspraken mogelijk”
Dat wat men ‘god’ pleegt te noemen zit tussen de oren, is een vastgelopen gedachte-experiment dta is vermolmd en vervallen tot dogma of rite.
De enige ‘god’ die is, is de god van Spinoza (1632-1677). Zie zijn Ethica. God = natuur (deus sive natura).
Een gnome, opgesloten in zijn puntigheid. “God is maar een functie”
Is God slechts een functie, of zoals sommigen beweren een gen.
Metaforisch gesteld: is hier de taal het levende wezen van een subject, of een vaststaand grid van een programmeur? Is deze gnome een ontsnappingsclausule voor hen die zich aan de onberekenbaarheid van de natuur willen onttrekken en de wereld niet kunnen accepteren zoals deze zich voordoet.
Of is het (lees God) de kroon op het esoterische denken?
Wel is het zeker dat wij de functionaliteit van het goddelijke niet kunnen ontkennen en als wij Zijn wezen enig bestaan mochten toekennen dan wel als begrip of als alomvattende scheppende kracht, komen we tot de conclusie dat God een functie heeft, maar welke? En als hij dan al een functie heeft, is! hij dan ook deze functie; valt Zijn zijn samen met de functie die Hij krijgt toebedeeld.
Een functie is iets dat men heeft of betrekt, degene die heeft of betrekt, valt nooit of zelden in zijn essentiële kwaliteit samen met de functie die hij heeft of betrekt; waarschijnlijk geldt dit ook voor God.