Resultaten voor het trefwoord zuiden

zuidpoolijs – iniduo

men zegt wel;
laat geen dag, geen avond hetzelfde zijn
zodat ijs verdampt
en het klimaat verandert, hoewel niet voor het leven

de zon doolt rond in onze tuin op het zuiden
waar het niettemin een aantal graden koeler is
zo verkwikkend, dat ik in de vijver met troostvissen
bedlegerige gedachten zie zwemmen

op het liefdevol spiegelende oppervlak
breken wolken traag open tot schaduw
mijn adem dooit gretig in ontvankelijke lucht
en eindeloze slaap kleurt eindelijk vriesdroog

geen dag te vroeg

los van de muur – pallas van huizen

De orde van logica, zij reikt verder dan de mensenlogica.

Het is een onbewogen dag, de deur achter hem dicht en op reis.
De logica van de natuur, balans en onbalans, de wetenschap van macht,
·om te gaan of te blijven. ‘Anneroos neutraliseert me, Ylcia laadt me op.’

Twee honden, Kaa en Kee, ongebonden aan een lijn.

‘Waar staat het voor en wat wil het zeggen?’ Vraagt hij zich af.

Dwing het kompas niet naar het zuiden als het naar het noorden wijst
en dwing het kompas niet naar het noorden als het naar het zuiden wijst.
Maak je los van de muur, begeef je buiten het cement en de fundering.
Spiritualiteit is als een volwassen vlinder, vrij, alleen, mooi, oneindig mooi,
·alleen voor jezelf.

Anneroos is hoog, zo hoog. Maar Ylcia is nog, nog hoger, verder dan zij.
Je kan zelf nog, nog, nog verder en hoger komen,
maar zo iemand heeft hij nimmer echt gekend.

Hij wilde tegen haar zeggen
dat hij deze vraag eigenlijk niet eens hoefde te stellen,
maar zelfs dat was niet nodig, het ging vanzelf.

‘Wat zeggen ze?’ Vraagt Ylcia haar man.

‘Ze spreken in waarschijnlijkheden, omdat ze niets zeker weten.
Niemand, niemand, niemand weet hoever die is. Niemand!

En schat, weet je wat het ergste is?

Ze zeggen, dat als ons hoofd niet aan onze romp vast zou zitten
dat wij ons hoofd ook zouden vergeten.

Met andere woorden tijd om Anneroos duidelijkheid te geven.’

Ochtenddauw laat langzaam aan grassprieten los,
een eend, een fuut, een vaart, een vijver.

Anneroos loopt op blote voeten als ze ziet dat haar man weg is.
Ze voelt twee botsauto’s botsen.

De honden, Kaa en Kee, zijn met de dromen van de oosterwind
vertrokken.

er is een verband tussen nachtelijke yoghurtpotten en wildebeesten – delphine lecompte

Er is een verband tussen nachtelijke yoghurtpotten
En nijlpaarden
Ik zal het uitleggen:
Er is een fotograaf in mijn leven gekomen
Toen zijn moeder nog leefde was hij avontuurlijk
Hij trok naar het Zuiden van het meest letterlijke continent.

Zijn moeder vergezelde hem
Ze werd verliefd op een cobraschilder
Die eigenlijk een kind was
Ze werd vermoord door zijn vader
Die eigenlijk zijn pooier was
Met een kaasschaaf werd ze vermoord
Het was een cadeau van een diplomaat.

Na de moord op zijn moeder
Met de diplomatische kaasschaaf
Keerde de fotograaf terug naar Deerlijk
Het klinkt poëtisch
Maar het is vooral saai en hard.

In Deerlijk verzorgt hij overdag
Zijn bedlegerige vader
Zijn vader heeft een kunstmatige opening
En drie muzikale sondes
Zijn lievelingssonde noemt hij Zazie naar Queneau.

’s Nachts werkt de fotograaf in een zuivelfabriek
Zijn collega’s lachen hem uit
Omdat er in zijn kledingkastje foto’s hangen
Van uitgemergelde wildebeesten
En provocerende meerkatten
‘Rira bien qui rira le dernier,’ prevelt hij wanneer de rijstpap passeert.

In mijn leven is een fotograaf gekomen
Ik hoop dat hij ophoudt
Met het trekken van mijn boller wordend gezicht
Bol en bitter spuw ik yoghurt
Naar de lens
Hij heeft de yoghurt niet gecreëerd.

het diepe zuiden – menno wieringa

Een greppel in de mist
verlaten huizen
resten van plantages
een gewonde boom

geen mens

toch ze zijn er geweest
kinderen die spelen in het water
een spoorbrug en een trein
de ruiter op de oprijlaan

schijnbaar ongerept

beelden in zwart en wit
katoen tabak
de Unie trekt ten strijde
the night they drove old dixie down

landschap
dat zijn onschuld heeft verloren
bewogen
vlekken strepen krassen
stofjes haren
als van jaren her