De avond laat zich niet ontbieden.
Deze avond laat zich niet verbieden.
                        In een klimtouw
            lag
Janine tussen de wolken.
      Tussen de wolken lag Janine.

Op de grond lag meester Peter.
Hij liet zich niets verbieden,
tussen de middag monteerde
hij zijn boterham met haast.
Op het plein blonk een waterslang.

Janine zijn zwart witte meissie
Janine zijn zwart witte wijffie
Janine met haar apebeentjes
        met haartjes van goud
        een waterhuid van zout.

Meester Peter jongen in je klimtouw,
valse schuimaap in het klimtouwen gestel.

Aan tafel lustte je geen eten.
De hond keek jou lang niet vriendelijk aan.

De zoon van de zoon van de zoon van
monteerde zijn eten, spoelde thee langs
de wormen in zijn mond,
                            meester Peter jongen!

Dat de avond maar snel mag komen jongen.
Dat de avond snel maar komen mag.
        Je waterslang staat strak jongen,
Waarom eet je geen groenten?

Heb je een wolk opgegeten?
Heb je een touw ingeslikt?
Blief je dit gehakt met hete adem,
of kloppend rauw en ingeblikt?