Resultaten voor het trefwoord waarde

when it counts the most – pallas van huizen

De aarde raakt uitgeput, overbevolkt,
grondstoffen raken op, het milieu wordt vuiler
de mens egoïstischer, meer en meer gericht op overleven
in plaats van gewoon leven

Je moet ergens beginnen, het einde nadert,
alle partijen zijn zich aan het bewapenen,
er hoeft er maar een te schieten
en de engelen zijn vertrokken
de hel breekt uit

wat is er daarna nog over?
een kilo goud en een kilo eetbaar graan?
wat zou een ei nou eigenlijk echt kosten?

ik sta voor de ontstekingsknop,
ik kan mijn eigen leven nemen of die van de wereld
een handvol mensen zullen overleven
alles een nieuwe waarde moeten geven
hervalueren

en dan is het wachten
op de volgende oorlog
met stokken en stenen
want wat we nu nog hebben
dat zal er dan niet meer zijn.­

Tot zover,

gelukkig weten u en ik
dat het niet zover hoeft te komen
als we verstandige afspraken met elkaar maken
de noodtoestand vermijden
en elkaar het vertrouwen geven
dat we het goed doen voor elkaar
door het daadwerkelijk ook goed te doen
dus zonder te ruilen, te liegen, te stelen,
geweld te gebruiken of te doden.­

Maar als ik vandaag dan weer naar het nieuws kijk
dan denk ik soms dat het echt niet meer goed gaat komen
omdat er nog zoveel mensen
wel ruilen, liegen, stelen, geweld plegen en doden,
ik sta wel aan de goede kant van de streep en u misschien ook wel,
maar al die anderen? sommige zijn gewoon onwetend…­
wat kunnen we nog van al die anderen verwachten?

als het er echt om gaat?

de waarde van regenwormen – hanny van alphen

Je weet, ik ben niet het volgzaam kind
dat regenbogen tekent of poppetjes
die marcheren onder bewind. Anders dan jij
hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders
waarmee de ratio wordt weggeveegd.

Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis.
Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers
vuil zoals het weerbarstig joch
dat maar wat aanmoddert en het gewicht
van regenwormen in z’n handen weegt.

groepsfoto – c.p. vincentius

We zopen vooraf de enige kroeg leeg
en liepen in bedauwde uren
onze allereigenste marathon in allengs
soepeler schrede en steeds
toenemende regen, hagel en tegenwind.

Na drie uur draf en vlak voor het hoera
en de hoempa van de finishlijn
waren de schedels vol van helder besef;
het nu kreeg waarde en telde,
zo bleek de volgende morgen ons eerst.

Vervolgens wisten de koppen op de foto
elke twijfel en elke angst weg,
al kwam eenzaamheid amper ten tafel.

Het bestaan bleef immers voortbestaan,
zolang anderen het kiekje zagen
en koppen vol zweet wilden herkennen.

aard-man – hanny van alphen

de aardappelen gepoot
en sjalotten geplant
rechtte de moede man zijn rug
wees omhoog
naar een vlucht vogels
boven zijn heilig land

kijk, alles vliegt en vreet
de tijd aan flarden

leven noch dood
of iets van waarde
zal beklijven
en toch
sprak de man
met vuile vingers
zou ik hier graag nog wat blijven

deconstructie – raf geusens

de schroeven zijn al losgedraaid
eruit gepeuterd
weggelegd

mijn klus is af
zoals beloofd
aan jou die daar nu ligt

je zwijgt in eenvoud
los van samenhang
zo elementair mijn waarde

wat hunker ik naar wie je was
naar woorden
zinnen beelden

misschien