Toen ik vanmorgen wakker werd
Zag ik magische bonen met januskoppen
Terwijl ze rolden van goed naar kwaad
Jongleerde ik wat levens op mijn handen
Mijn voeten regen de bonen aaneen
Van kwaad naar goed maar meestal
Omgekeerd. Als ik een steek liet vallen
Deed ik dito met een leven. ’s Middags
At ik chili met pompoentaart, waste
Mijn handen in kinderchampagne en
Gaf de ketting aan de drinkers van
Morgen moet je dromen, slaap zacht.
vanmorgen droomde ik dat
ik in bad lag
met het zusje van een vroegere
klasgenoot die Jos heette
ik gaf alles weg, glazen, boeken
en een badborstel
die van haar was en de zaak
anders maakte
1.
Gisteren werd er
een hartfilmpje gemaakt
verscholen
achter een redelijk
acceptabele borst
maakte het geluid
gaf het nog steeds vorm aan
een lichaam
2.
Vanmorgen zette ik het ene been
voor het andere
een beetje trillerig
verstopte ik me
achter de haren
die mijn hoofd nog bedekken
ik tuurde naar de handen van de zuster
om haar ogen niet te hoeven ontmoeten
de appelmoes
werd door zuster Anoniem opgelepeld
Er rijdt een bus van hot via herrie
gesprekken die nergens naar toegaan
aandoenlijk als kutjes en kalfjes bij de thee
even dacht ik nog aan poëzie
opgesloten in uitgestreken gezichten
haal ik in mijn erker als dromenvanger tevoorschijn
het is de kerstverlichting maar
met van die lampjes die er niet meer toe doen
vanmorgen heb ik alles eruit geflikkerd
als ik mijn goddelijke gang wil gaan
is het zo slecht nog niet bij Superman stil te staan
en ik geef hem mijn zin
poëzie is als sfeer die luchtig om een vinger wikkelt.
Vanmorgen om een uur of negen
maakte de professor
zijn bevindingen bekend
het was uit nauwgezette
metingen gebleken:
er is alleen maar dit moment.
er zijn vogels in de Hemel
af en toe vliegt er één naar omlaag
waar ik ben
en beroert
zij laten zich niet leiden
zij kiezen
jou, hem, haar, hen
en mij
een atheïst die gered moet worden?
ik ben God, iedereen is God
God is dood bestaat dus niet
vanmorgen zag ik een zwerm
ik sloeg nauwkeurig gade
hun prooi was een ander
ik hunker vandaag…
Ik heb je vanmorgen gezien bij zonsopgang.
Je bevond je achter een kniehoog muurtje van beton
te midden glinsterende jonge sla
radijsjes, broccoli, asperges en spinazie
‘stem voor me’ fluisterde je mond
maar misschien was het gewoon de wind
die ruiste tussen prille aardappelplantjes
pas aangeaarde prei
en enkele fruitbomen op de achtergrond.
Wildvreemden kunnen je verwarren
met de heilige maagd zoals je overal verschijnt:
in de gang naar het wc van een café
ergens landelijk, middenin een wei
boven plastieken bakken vol geraniums
of naast ontzielde foto’s in de etalage van een kapsalon
zo ontwapenend die glimlach in een ein-de-lo-ze bocht
alsof je blij bent me te zien
(hier komt je eerste stem!)
en hoe vreemd de locaties waar je opduikt
op het eerste zicht ook zijn
het is als met een tekst van Gorki:
het went.
Het is een zonde dat je binnenkort
weer uit het beeld verdwijnt
want nergens kom je beter tot je recht dan hier:
in het huis brandt licht
terwijl jij in het halfdonker flirtend wenkt
vanop een aanplakbord
het lijkt alsof je knipoogt
toeziend op dit groentebed;
werd je daarom hier neergezet
door een scherpzinnige tuinier?
Ik heb je vanmorgen gezien
en ik beken dat ik geschrokken ben;
van dichtbij zag je er afgepeigerd uit.
Maar terwijl alles aan het bekomen was
van de regen die me uit mijn slaap gehouden had
wist de zon goddank een doorbraak te forceren
en ik was opgelucht toen tot me doordrong
dat die rimpels slechts iets tijdelijks zijn.
Als het maar wat warmer wordt.
Recente reacties