Van de sloot in de wal belandde hij
zomaar ergens in het midden van nergens
waar paardenbloemen precies hetzelfde
leken te bloeien, of waren het toch
koeienbloemen? ‘Enfin, wat maakt het uit’
dacht hij verrukt, ‘ik heb me bevrijd
van die taal’.

Zijn kleding trok hij naar binnen, recht
door zijn mond, zijn stropdas, winterjas
sokken, et cetera, tot slot laatste blabla’s
toen zag, voelde hij bladgouden vleugels
kreeg zilveren teugels
en een wolk in de vorm van een paard
streek onder hem neer.

Dravend door zeeën, rivieren, met hulp
van allerlei dieren, bereikte hij hoogten
die hij nooit had gekend
alle taalregels vergetend
uitte hij echt ware dingen
zoals vogels die zingen
abstract met gevoel, dat is wat ik bedoel.