Zonlicht slaapt over de oude spullen
het vlies van stof is onze huid
een scheut verdriet wanneer ik denk
dat dode huid niet meer zal leven
maar ook nooit vergaat
al wat rest is dat je nog bestaat.
Zonlicht slaapt over de oude spullen
het vlies van stof is onze huid
een scheut verdriet wanneer ik denk
dat dode huid niet meer zal leven
maar ook nooit vergaat
al wat rest is dat je nog bestaat.
(voor Linda Knopper)
Meestal als ik even langskom
sta jij op punt van weggaan.
Je gooit wat spullen van een stoel
en zet toch maar even koffie.
Wat we zeggen zegt niet veel,
bepaalt nog slechts de grenzen
van wat onuitgesproken blijft.
Tot de koffie op is en
de laatste spullen die je kwijt moet
in de stoel ploffen
waar ik zojuist nog zat.
Recente reacties