Achter de verlangende lok
gordijnend haar liggen
verlonkende ogen, amandel geurend
in mijn netvlies verlijmd
de hemel verknipt in lange
losse vellen, melkwit zoet
in blozende wangen
bij de aanzet van je mond
daar ligt een schip voor anker
de voorraad zwarte kolen
glimmend op het dek
voor deze reis vol vuur
laat de rivierbedding veilig grenzen
tussen heen en weer opdat
constante horizonnen een zachte
landing garanderen
gebruik mij als het veer
voor vlucht en wederkeren
kapitein, stuurman, stoker
en aanlegsteiger
altijd in beweging
verankert in het rimpelloos
razende water
Recente reacties