je zwijgt het is beter zo en stil
weet ook niet wat te zeggen nu
staren we naar het plafond
woorden zijn verraderlijk
dat je me bedonderd hebt
het kan me niet meer schelen
en je leugens ook geen moer
zou zelf niet graag te biecht gaan
en wat onvergeeflijk leek
dat je jezelf verloochend hebt
blijkt in het vroege licht
de signatuur van ons verbond
de man die net stapt uit lijn twee
dat ben ik
nee, nu weet ik het zeker dus anders
dan bij dat diner vorige week met
die man toen ik dacht: daar zit ik
tot hij naar mij keek en knikte
en ik naar hem, zodat het even leek
of hij mijn spiegel was en ik de zijne
dan lachten wij beiden en wisten
dat de een de ander niet was, maar de
man die daar komt zal zijn armen
spreiden en wij omhelzen elkaar
knellen ons beeld tot het barst
als een spiegel van huid
aderen, spieren en botten
breken geesten eindelijk heel
de foto’s van een jaar of acht geleden
spaarpas van die zaak
toen ik nog
het zakje uit de winkel
de spray die zo
handig leek
Handleidingen
Correspondentie
Ziekenfonds
Je weet maar nooit
Recente reacties