een baai vol bootjes, zeewit
-te snorren ploegen voort
waaiers zeewater, pauwenveren
kleuren glijden langs de rotsen
dobbert een blank blote kont
achter een zwemmershoofd
niemand speelt hier een hoofdrol
het is een al spel
in mijn hoofd wordt
in een flits alles bepaald
verhalen zonder een ik
dat zal hij bedoelen
veel lawaai en geronk
van heel veel woorden
ongeletterd blijf ik
taal gerangschikt dom
niemand weet waarom.
niemand heeft hem leren schrijven
hij is bouwvakker
en twijfelt nog bij de ij’s
bijvoorbeeld bij de muren die hij bouwt
zij hebben stijl
en elke steen heeft een verhaal
van hardvochtigheid
van bloed en de moed van droge tranen
hij waant zich in een drama
met een dichter in de hoofdrol
hij leert door een muur te kijken
maar hij twijfelt bij het raam
Ik ben
overal in het nergens
in de vergetelheid van je hart
in het zwart
van het verdriet
dat ons overspoeld
Ik ben waar
vergetelheid heerst
waar gedachten
de hoofdrol spelen
in een verdrongen
toneelstuk
waar de spelers
ontslag hebben genomen
Ik ben
waarheid
in de bladzijden
tussen de regels
In het stof
dat onze namen spelt
Lees me,
laat je ogen
over me heen glijden
Zoals je dat, bij elke
bladzijde doet
Lees me
Ik ben
Recente reacties