Waar zijn ze?
Ik wil ze exploiteren
De oom die een boemanmasker droeg
Het was onschuldig
De vader die in onze pesterige rijmpjes ‘Putifar’ heette
Ik heb hem nooit gehaat
Hij ging bijna naar de hemel toen hij daar stond op die brug.

En toch, vandaag opnieuw, ben ik somber
Mijn spot is weg, ik ben stom
De oude kruisboogschutter zegt dat de titel al bestaat
De titel van mijn volgende verhaal
Het is al geschreven door een betere zelf
In een woestijn waar coyotes in goedkope pyjama’s rondwaren
Het zijn pubers die zich vervelen:
Trekken ze de coyotes pyjama’s aan of
Doen ze alsof ze vermenselijkte coyotes zijn?
Ik kan het niet zien, ik heb er het raden naar
Ik gok op het laatste.

Alles is een kans
Om een fatale weg in te slaan en
Vermoord te worden door een gefrustreerde priester
Door een bipolaire nachtverpleger die liever een anorectische jongen van
Dertien met een pony van een Zweeds meisje van tien wilde wurgen
Een pony niet om te berijden, maar haar dat je bovenste oogleden irriteert
In een spookkot naast een fluorescerend skelet
Ben ik de verschrikking geweest van mijn leeftijdsgenoten
Het fluorescerend skelet loeide: Woehaha! Woehaha! en
Ik iets wat ongeveer hetzelfde betekende, maar minder triomfantelijk.