de man die net stapt uit lijn twee
dat ben ik
nee, nu weet ik het zeker dus anders
dan bij dat diner vorige week met

die man toen ik dacht: daar zit ik
tot hij naar mij keek en knikte
en ik naar hem, zodat het even leek
of hij mijn spiegel was en ik de zijne

dan lachten wij beiden en wisten
dat de een de ander niet was, maar de
man die daar komt zal zijn armen
spreiden en wij omhelzen elkaar

knellen ons beeld tot het barst
als een spiegel van huid
aderen, spieren en botten
breken geesten eindelijk heel