ik zie objecten in diameter groter dan
het dopje van mijn neusdruppels en
ik voel ontmoediging in mijn zus, nu al
het is nog maar veertien uur
we hebben nog minstens acht uren socialisatie voor de boeg
gelukkig zijn er geen fotografen, noch dokters die
sneller diagnosticeren dan hun schaduwen, psychiaters
nemen onze maten, mijn zus past in een medium
maar ik glip weg en keer terug naar de kust.

Altijd de kust: begaafde dichters, zondagsschilders, pubers, clochards,
Wafelbakkers, nymfomane tantes, ik ben ze allemaal geweest
Ze zijn mij voor geweest, de trofeelabradors van surfjongens knagen
Aan wrakken, scheepswrakken vooral, niemand zegt er iets van
Op een golfbreker lees ik het opnieuw
Bovenstaande regels, hoofdstukken van een roman die
Van plan was geniaal te zijn, ik was van plan geslaagd te zijn
Volgens de strenge criteria van een oude kruisboogschutter ben ik gebuisd
Het is onmogelijk om meer gebuisd te zijn dan dit hier vandaag.

Dan knaagt de middag aan mijn besluit dat altijd wankel was
Ik moet terug naar mijn zus, ik moet haar waarschuwen
Ik moet de waarschuwing vermommen (als flauwe grap?)
Zompige poten krabben de naden van mijn jas
Tot het geen jas meer is blijf ik zitten
De zon gaat onder voor twee huichelende pubers, een beetje voor mij
Maar toch in de eerste plaats voor de wafelbakker die zich gisteren van dochter vergiste, het doet zo´n pijn deze zonde te zijn.