vage geluiden, zij
rollen met een rimpeling
fezelen met winden mee
zodat weinig anders over blijft
dan behoedzaam oren spitsen
met een flauwe bocht

vage beelden
opgeslagen in het brein
in de kluis van niet vergeten
spreken taalloos het licht aan
op de grens van waken en slapen
tegen beter weten

een tegoedbon voor later
wanneer dagen zijn vervlogen
en de noorderzon geluwd
rustend op de eerste steen
begraven in donker water
zodra woorden zijn verstomd

het geluid lijkt op lachen
of is het huilen bij benadering
ik hoor muren kaatsen
nu hese stemmen overslaan
ik kan het moeilijk plaatsen
ik heb niet al het zwijgen verstaan