O, winterschemering
in mijn haar
de geur
van jouw open haarden
samen thee in bed
verwaaid suist de wind
langs lege bomen
kom in mij huizen
voor altijd
jouw zondagskind
Resultaten voor het trefwoord barbara trienen
misschien moet je
heel even
staren naar de stilte
even
zeggen dat er thee is gezet
even zeggen,
dat de wind wel waait
ook als de bomen er niet zijn
verwacht
je te verwachten
dat ik jouw verwacht
je in mijn bed bedacht
over denk en over schenk
proost ik op ons verlangen
woorden die mijn geweten niet ontvangen
in de stilte zeg ik jou
driemaal raden,
ik slaap vannacht naast jou
dit licht zuigt
al mijn denken
via kijken
de blauwe nacht
ondersteboven
in spiegelbeeld
zij is er altijd
als jij er niet bent
zij schijnt door bomen
verwarmt jassen met gloed
zij heeft muren met verhalen
van lallende mensen
zij zegt ja
tegen nee’s
zij kust teder
je op hol geslagen ziel
met drank in overvloed
en zegt dan zacht
‘het is niet erg, je hoeft nog niet naar huis’
sinds ik je ogen ken
wil ik vlijen met
je transpirerend goed
baren in het gras
en jarenlang dansen
in jouw ondergoed
bruggen
overwonnen
verdronk zij liefde
in een rivier
overspoeld met
“ik wist”
liet zij al het goede
op een kier
Recente reacties