Resultaten voor het trefwoord achtien

london, 1994 – maaike klaster

Krijtstreeppakken strijken, overhemden met een vouw in de mouw,
Engelse overzichtelijkheid. Als ik mij uitstrek, kom ik tussen de
vloer en het plafond klem te staan. Met de Victoria’s Secret-slipjes
van Madam nog in mijn hand begin ik te lachen. Deze streek leveren
ze mij niet meer, mij in een oude, Victoriaande kelder verstoppen!
De radio staat aan, op Radio One of Classic FM. Als je mij vraagt
Brits te praten, dan doe ik het.

Ik was achttien en au pair, streek in mijn eentje de borstzakdoeken
van de Heer des Huizes glad, en de tijd stond net zo stil als ik wilde.

Waarom zou je een meisje al jouw schone was laten opvouwen?
De kuren van een getrouwde vrouw in een huiskamer die voor
haar eigen kind verboden terrein was, maar waar ík uiteraard wel
mocht komen. Op maandagochtend zat ik op mijn knieën voor de
open haard om de verbrande kolenas net niet op de vloer te vegen,
nam ik altijd mijn cassetterecorder mee, bepaalde ik zelf waar ik
was en dat het eigenlijk wel meeviel.

ik kon er geen genoeg van krijgen – martin m aart de jong

ik bleef maar letters eten
voor mij was de bibliotheek
een menukaart vol
een affiche voor films
van boven de achttien
zoals ze bij tivoli
hingen
ooit een theater
voor poppen
en kinderplezier

we zagen ze hangen
keken er vol
verwondering
naar. Duits

waren ze
en behaard

maar hier
woonden
woorden
gegoten
in vormen
van vuur

ostaijen raasde
danste en zong
ik proefde een deelder
verslond een vinkenoog

claus scheerde langs me heen
en lucebert droomde
ik ’s nachts
als een zoete boeroeboedoer

het mooist vond ik campert
die schreef of ‘ie sprak
in gewone woorden