Ik vraag passanten meestal weinig,
Ook watervallen, heuvels, bossen
Zet ik nimmer het mes op de keel.

Mij kun je een supermarkt binnen zien gaan
En weer zien verlaten met een zak vol overbodigheden
Waarvan ik de bedragen op het bonnetje controleer.

Het mysterie zoekt mij niet op,
Ik zoek het mysterie niet op.

De keren dat ik behoefte voel aan mysterie
Hoef ik slechts goed om me heen te kijken,
Hoef ik slechts goed om me heen te kijken,
Hoef ik dat maar een paar seconden vol te houden,
Hoef ik dat maar een paar seconden vol te houden,
Om elke definitie tot potsierlijkheid vernederd te hebben,
Een groot zwart gat te zien rond het supermarktbonnetje.

Ik ga er niet achteraan, dat grote zwarte gat.
Ik adoreer het als achtergrond. Narekenend.