zondagmiddag – eelke van es
Zo liepen we door tot de uitgang.
Het beschermde bos verwachtte ons
al, maar we verdwaalden.
Het mos gaf geen richting aan.
Honden liepen doelloos op ons af.
Er stonden huizen langs het pad,
ze waren slecht gemarkeerd.
Jij keek naar mij en zag
het zonlicht voor de liefde aan.
Ik kroop in mijn broeiende jas.
Ook daarbinnen bleek ik
oorverdovend verbonden.
Geef een reactie