We kijken langzaam over het kanaal.
We zien jonge eenden die gaan schateren.

Nu vreten ze aan libelles,
ze verbergen hun poten
als we gapen voor de ramen.

Hierbij verklaar ik mijn leven voor geopend.
U mag de deuren kussen, vandaag
verbergen ze een onvermoede glans.

Ik ben de clown, de straat en het leven.
Het riool kan mij niet ontgaan:
alleen ik zal geschminkt bestaan.