zo vreemd en stil – frouke arns

deze avond
lang zit ik en weet

vannacht word ik weer alle dingen

het late licht dat zich spant over
hardnekkig landschap, de schreeuw
van de gans op weg naar een zuiden

klapwiekend jouw hand
om mijn heup en de regen, de regen

het paard dat lang en moeizaam sterft
op het koude erf

totdat een ochtend mij prijsgeeft
ik opsta en ga

Reageer