je irriteert me. ik kom niet voorbij
je taal, die openslaat als serre-
deuren op een zwoele zomernacht
waarin ik opsnuif wat onder lagen
slechts vermoeden ligt te zijn:
wormen van wensen.

op één poot staat je woord als flamingo
zachtroze van binnen, gevederd van
buiten, geen zicht nog op wijdte van
vleugels, de kracht van een landing.
ik lees met een boos oog -zo wil
ik ook.