Ik wil de dingen wel bewaren in het zijns gelukkig wanen
op het briefhoofd van de liefde waar je margarine smelt.
Had ik je al verteld dat ik woorden afratel als ware het
de zoveelste vriendin ik het rijtje niet thuis bellen heeft
geen zin en morgen ben ik er ook niet voor jou maar
voor een ander die naar drop smaakt en kruidenboter
met stokbrood kruimelt op het aanrecht waar mijn lijf
ligt? Je moet je hoofd eens leeg maken & met azijn
overgieten in een fles. Schrijf het van je af en dump je
zelf in zee. Laat je lezen op een onbewoond eiland
door een niemandsmeisje met vlechtjes in haar haar
waar de vlinders om fladderen. Ze slaat kokosnoten
stuk, slurpt je brief naar binnen en smakt zacht terwijl
haar lippen langs de flessenhals dwalen. Die leegte.
Schrijven is ook zoeken. Niet naar een gezocht onder woorden willen brengen maar naar wat je gezegd zou willen hebben en hoe dat dan te doen zo dat het de woorden zijn die er passen. Bedankt voor je commentaar. Wellicht spreken we elkaar nog eens..
Na herhaaldelijk lezen en struinen door je gedichten vind ik dat dit het meest overeind blijft! Prachtig geschilderd, originaliteit en kwaliteit.