Ik heb vanmiddag over Zimbabwe gelezen.
Het duurde vijf minuten…
Toen ik die vijf minuten aan Zimbabwe had besteed,
aan de miserabele toestand aldaar
(de dictator, de armoede, de inflatie),
kwam Zimbabwe in de situatie terecht
dat het nog vóór het avondeten,
op z’n minst tijdelijk,
door mij alleen zou worden gelaten.

Wat voegt Zimbabwe tenslotte toe
vanaf het moment dat mijn pizza wordt bezorgd

en dampend klaarligt om het mes erin te zetten?