zeldzaam transparant gedicht over zwaartepunt in het creatieve proces – hans van willigenburg

Wat dacht jij? Ik ga voor de zoveelste
keer met alles wat ik heb beginnen aan het begin
waar ik al zo vaak aan begonnen ben. Laat me…

Aan het vervolg wens ik niet te denken,
alleen aan het begin en hoe dat weer
tot een krakend nieuw begin te maken. Vol gaten, vol vragen!

In feite begin ik wrijvend in mijn handen niet eens aan het begin,
maar aan de spannender opmaat er naartoe, de smerige verdwijntrucs
waaraan het begin (en de rest) zijn kracht gaat ontlenen.

Schuurt en knarst het genoeg en heb ik die zogenaamde opmaat staan
– dan wat?

Mond houden!
Gehoorzamen!
Uittikken!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK