Beestachtig placht ze
te doorbreken
mijn helse ritten op
nachtelijke paarden
hoefgetrappel en gehinnik
weg te honen.

Plots, alsof ze ’t dagelijks deed
had ze zich in de wei ontkleed
smaragdgroen en bedauwdruppeld.

Een sidderaal gelijk ben ik
trillend opgestaan
gillend op haar af gegaan
al wuivend van de wanden
opgepotte navelpluizen
in wel duizend manden.

Een strik heb ik erom gedaan
want eronder kinderkinnen
keikoppen, een amalgaam
van wraakbeluste zinderingen
één voor één gehersenspoeld
om mij van haar te maken.