Het is die ziekte van succes.
Ik sla het over. Als ik jarenlang
moet smeken, blijven smeken of ze alsjeblieft eens iets van mij,
dat ingevroren ego, willen publiceren, doe er dan een grafkist bij.
Leg het in met marmer, zink het af.
Maar zeg mij niet: ik heb je nooit
gelezen en ik weet niet wie je bent.
We kennen elkaar door en door,
het spel, de regels. Ik doe er niet
aan mee. Ik geef mij uit zoals
ik ben. Een met fondant gevulde pen ingewikkeld in papier, hand
geschept en ingebonden. Gesigneerd
en uitgedeeld aan honden.
Reageer