wisselstoring – yvonne van der haven

vervolg op tijd

de traagheid van de treinreis is
niet guur genoeg voor ons
verdicht

het brandje tussen hier en later
te vroeg geblust het raakt
ons niet

het neemt onze beslissingen en
wij gaan zonder morren weer
op weg

mijn god zo god vergeten ver
laat later laatst zijn

als blikken
stemmen ons sommeren
aus zu steigen volgen wij gedwee

wij kopen onze krant en doden
onze tijd op het spoor
wij zijn

altijd iemand
die verlaten gaat en wordt

Reageer