winterliefde – eelke van es
Ik heb een ideetje en wil jou daarin betrekken
lieveling
Sneeuwkanonnen staan gloeiend in de winter
Huilebalken denderen door de bossen
Ik zet je op een slee
We rijden gevilde wolven achterna
richting belletjes in kokend water
Ik fluit verliefd naar de wolken
Dit is de wereld als jij er bent
Het dreunt meisje, zo kreunt ons magere land
Hout staat gestapeld als een eindeloos verhaal
De zon staat rood in de lucht
Dit is een platgedrukte kamer in de hemel
waar de engelen moord schreeuwen
waar onnozelaars het dak afbreken
de binnenpretjes vretend in hun longen
Dit is de wereld als jij er bent,
dit is de wereld als jij herkent
waar de golven zich verbergen,
wie de wolven zijn.
Ik was nog klein,
het licht viel tergend
traag op mijn gezicht,
toen viel jij in het licht,
een gansgewicht,
een onverteerd stuk vreten.
Voor ik je uit kon zweten
stond je in mijn huid gegrift,
al dood en opgetekend,
vastgelegd in schrift.
Dit is de wereld als jij er bent,
een afgerond geluksmoment,
gezuiverd en geschift.
Dit is poëzie, mijn complimenten! De lyriek is van een zuiver “Russische” aard en doet mij in verbeelding de ijskoude lucht van een heldere winternacht diep inademen. Een stukje werkelijkheid van een ziel die het romantische noch het cynische vreemd is, mogelijk beide op gelijke wijze gadeslaat.