Toen jij de roze spin uit de hoek
van de kamer sloeg, rook ik onraad
in het zwarte vuur tussen je wimpers.

En ja, ik weet al langer dan vandaag
dat jij geen engel achterlaat in de sneeuw
en dat onze benen niet zijn siamees.

Toch volgde ik je hazenpad
door het grijnzende maïsveld.
Maar je bleek meer dan vier poten te hebben
en je groef een boomhut in plaats van een hol.
En volgens mij weet je zelf
nog steeds niet waarom.

En daar sta je nu
te klappertanden
als een windmolen op Mars
en te zwaaien met je roze spin.
Maar dat betekent waarschijnlijk
niets voor jou.