wilders van kant maken – martin m aart de jong
Waren wij ontschoten aan geboorte
onze weg zou dan eenvoudig zijn
het laatste punt van een lijndeel
onvermenigvuldigd tot
in het oneindige nul
als laatste decimaal
van pie. Nu schrijf
ik geschiedenissen op
van Desima naar Hiroshima
van kampong tot gulé kambing.
Ze branden in de crematoria.
Ze branden in het zand.
Ze branden je een nummer op.
Ze nemen je je hoofddoek af
snijden je keel door
smelten de kazen
branden de torens
blonderen hun haar
tot Orang Belanda.
Verontrustende titel, de rest te krukkig geformuleerd om voor problemen te zorgen. Gelukkig maar.
Dank! Voor de diepgaande analyse en het verrassend opbouwend geformuleerde commentaar. De bewondering is geheel wederzijds, uw werk verrast me steeds weer.
Niet alleen op pomgedichten.nl, maar ook hier toepasbaar:
Déja VU
Het is hier wel neukeratief met al die sappen die langs stromen
lichaamsdelen die in holtes verdwijnen en in andere werelddelen
boven komen op zijn zeeuws. We zijn hier van de wereld, kijken
niet op een afwijking meer of minder want kleingeestig zijn we
niet. God hangt hier aan het kruis wat af te leiden van zusters
met losse lippen & dito handjes. Onze bijdragen zijn helaas niet
aftrekbaar maar het gaat om het gebaar en niet om virtuele lasten
verlichting. Mag ik met u meegaan heet het dan in het vakjargon
waarmee we uitstrijken wat uithing als versgewassen lichaamsdelen
want moe worden we nooit om mee te delen dat we fijn gekruid ten
strijde gaan tegen het succes van de ander. Winstdeling kennen we
niet op deze markt van aanbod. We bieden u onze collectie aan met
hand geschreven zinnelijkheid. Nog nooit gelezen behalve dan door
de pretoogjes van schrijver dezes die virtueel zichzelf de Nobel prijs.